Moet kunnen, moet niet kunnen en kan gewoon niet

Was het niet allemaal zo serieus en een tijd van gebrek aan vertrouwen en politieke oplossingen dan was het voor de waarnemer gisteren een boeiend schouwspel om van te smullen. De toon was gezet, de messen geslepen, het elkaars vliegen afvangen begonnen. Je kunt je in alle stilte afvragen wat de toon anno 2022 is? Erg vrolijk is deze toon niet, eerder een van ongeloof en van een neergaande spiraal.

Gisteren liep ik op mijn dooie gemak de supermarkt uit. Mijn tas vol met aanbiedingen en afgeprijsde artikelen om geld uit te sparen. Bezuinigen is nu eenmaal bezuinigen en daar is niks mis mee. Op mijn dooie gemak dus. Wat op zich al geruststellend is, totdat er op hetzelfde moment een vrouw de supermarkt binnen wilde gaan. Ik kon nog net mijn schouder intrekken om een directe botsing te vermijden. Haast is haast en ongeduld is nu eenmaal ongeduld. En daar is geen speld tussen te krijgen.

Vandaag is het de tweede dag van de Algemene Beschouwingen. Het beloofd wat. Kijken wat er nu weer voor belangrijks in het nieuws komt. Meningsverschillen op de (politieke)inhoud aangevuld met soms spijkerharde bewoordingen en ook gerichte verwensingen op de persoon in kwestie. Dat laatste moet niet kunnen en kan ook gewoon niet.

Voor de kunstzinnige ontspanning en inspiratie heb ik vandaag een boek over het werk van Claude Monet (1840-1926) opengeslagen. Het lijkt allemaal zo simpel. Een kleurrijke tuin, een Japanse brug en natuurlijk de prachtige waterlelies. Le Bassin aux Nymphéas uit 1899.

Je kunt de stilte horen, de kleuren beleven. Je voorstelen in de ruimte.

Een omgekeerde vlag, een oorlogsfilm en de binnenruimte

Het was niet alleen de Haagse rijtoer gisteren tijdens “Prinsjesdag 2022” en de aanwezigheid van studente Amalia. Het was ook de dag van het gefluit, flink wat boegeroep en de omgekeerde Nederlandse Vlag! Treurig beeld vond ik vooral hoe onze oude Koningin binnenshuis van raam tot raam bewoog om een glimp van haar kinderen en kleinkind op te kunnen vangen. De omhoog gehouden protestvlaggen verhinderden dat. Treurig maar zeker ook verklaarbaar.

Gisteren weer eens een oorlogsfilm gezien. Wat vreemd of bijzonder genoeg een aparte rubriek in de filmwereld is. Zo blijft het wel lekker overzichtelijk en dat is mooi meegenomen. De oorlogsfilm met als titel ‘Fury’ (2014-regie David Ayer) was op verschillende en veel momenten een orkaan aan heftig geweld en doden over en weer. Maar ook een film met mooie menselijke karakters, oproepende vragen en bij tijd en wijle prachtige dialogen.

Bij het zien van de beelden trof me de vergelijking met een van mijn favoriete schilderijen in Het Stedelijk Museum te Amsterdam. Het betreft een werk van Anselm Kiefer met als titel ‘Innenraum’. Olieverf, emulsie, acrylverf, houtsnede op papier/doek. Met een formaat van 285 x 310 cm. Als je ooit de kans krijgt om daar tijdens een mooie tijd in stilte voor te gaan staan of te zitten dan is dat zeker een aanrader! De innerlijke (emotionele)gevolgen die het voor jezelf kan hebben is voor eigen risico, dat moet ik er even bij vermelden.

Vandaag is het de eerste dag van de Algemene Beschouwingen. Persoonlijk verheug ik me op wat vuurwerk, het gesteggel, de meningsverschillen, een vrije keuze aan woorden en op sommige momenten de uitleg.

Innenraum. Oftewel Binnenruimte. Een mooie benaming om de dag mee te starten.

Herfstig, Crisis en de lange rijen op Schiphol Airport

Titel: At Eternity’s Gate
Herfst 1882
Vincent van Gogh

Terwijl ons land van het ene naar het andere schandaal lijkt te bewegen volgt de ene crisis na de andere. Na de periode van wereldwijde pandemie, maatregelen en lockdown zijn we nu in een ander vaarwater beland. Niet veel in het nieuws de laatste weken maar…er is nog steeds een oorlog gaande, weliswaar niet vlak naast onze landsgrenzen maar toch.

De Herfstige buien naderen in alle (plaatselijke)hevigheid, ze hebben het ritme wat herfstige buien nu eenmaal zo bijzonder maakt. Afgezien van de wind en de bijbehorende kilte is er ook veel moois wat de herfst brengt. Zoals frisse lucht en afvallende bladeren die later in de tijd weer ruimte geven voor Lente Groei! Zo zie je maar: goedbeschouwd is het niet alleen maar kommer en kwel…

Ondertussen staar ik al een tijd naar de beelden van de lange rijen wachtenden op Schiphol Airport. Vluchten worden ‘as we speak’ geannuleerd. Simpelweg omdat er onvoldoende personeel blijkt te zijn. Als ‘wanna be’ reiziger naar Thailand, de liefde en haar bijzonder mooie provincie plus landschap jagen de lange rijen wachtenden me schrik aan. Ik moet er niet aan denken dat ik urenlang sta te wachten en plotseling mijn geplande reis niet doorgaat. Dat idee zorgt voor onrust. En niet alleen bij mij.

Vandaag spookt Vincent door mijn hoofd. Ik heb iets met Vincent van Gogh. Altijd al gehad en telkens weer opnieuw. De gekte van de man is voor de veelal opgesmukte verhalen. Het stukje afgesneden oor ken ik nu onderhand ook wel. Goedbeschouwd is meer een woord dat er werkelijk toe doet. Dat past voor zijn fantastische schilderijen, de gepaste eerbied is er zeker ook voor zijn tekeningen.